MIEJSCE

Z powodu piękna krajobrazu, łagodnych wzgórz porośniętych lasami, rzek meandrujących w dolinach okolica ta zwana jest przez turystów polską Toskanią.

Góry Izerskie, najbardziej wysunięte na zachód pasmo Sudetów, to jeden z tych nielicznych już zakątków Polski, które tylko w niewielkim stopniu zostały przeobrażone przez działalność człowieka.

Znajdziecie tu Państwo wszystko, czego zagoniony mieszkaniec miasta potrzebuje do prawdziwego odpoczynku wśród nieskażonej natury – piękne widoki obramowane na horyzoncie wysokimi górami, z łagodnymi wzgórzami na pierwszym planie, a między nimi lasy pełne zwierząt i grzybów, rzeki i jeziora zachęcające do kąpieli oraz wędkowania, pełne kwiatów łąki, pastwiska ze stadami koni lub krów, a nawet… wygasłe (na szczęście!) wulkany.

Dom znajduje się na terenie 10-hektarowego ekologicznego gospodarstwa rolnego specjalizującego się w hodowli koni rasy śląskiej.
Gospodarstwo stanowi zamkniętą enklawę pośród lasów, pól uprawnych i łąk, z dala od innych siedzib ludzkich. Ponad 5 ha terenu wokół zabudowań otoczone jest wysokim ogrodzeniem.

Goście mogą tu odnaleźć siebie na wiele sposobów – wyciszyć się, poczuć zwolniony upływ czasu, poświęcić się rzeczom wymagającym ciszy i skupienia lub wręcz przeciwnie – spędzać czas aktywnie, czy na sportowo.

Mieszka też z nami trójka psów, są bardzo przyjacielskie, ale tworzą zgrane zamknięte stado. Dlatego prosimy gości, aby nie przywozili swoich psów, dla swojego komfortu oraz bezpieczeństwa swoich pupili.

Obecny dom dla gości został zbudowany w XIX w. jako kamienny budynek gospodarczy – większą część parteru zajmowała obora, a na piętrze i strychu przechowywane były płody rolne – ziarna zbóż oraz siano.

W wydzielonej części parteru było też miejsce na maszyny rolnicze takie jak pługi, wialnie, krajalnice czy młockarnie. Niektóre z tych urządzeń przetrwały do naszych czasów i można je oglądać jako eksponaty na terenie posesji.

W 2015 budynek został odbudowany i gruntownie zmodernizowany – z wyeksponowaniem fragmentów starych, pięknych kamiennych murów i elementów stalowych – dla utrzymania klimatu i przypomnienia pierwotnego przeznaczenia pomieszczeń.

W dawnej oborze powstał salon z aneksem kuchennym i jadalnią, dużym kominkiem, kanapą oraz wygodnymi fotelami, na piętrze znalazły miejsce duże pokoje z łazienkami, w tym jeden apartament z aneksem kuchennym i odrębną sypialnią.

Nie znamy początków naszego gospodarstwa, ale powstało ono zapewne w XVII – XVIII w. jako zaplecze „fabryki wapna” – pozostałości kamieniołomu, w którym wydobywano surowiec (skałę wapienną), widoczne są tuż za granicą posesji, natomiast na terenie gospodarstwa znajdują się piec do wypalania wapna, piękny zabytek kultury technicznej z dawnych lat, oraz murowane doły (wanny) do jego gaszenia.

Obiekty te są obecnie w trakcie restauracji, ale można je oglądać z zewnątrz.

Równie starym, jak wapiennik obiektem w gospodarstwie jest obecna stajnia, niegdyś budynek mieszkalno-gospodarczy. Znajduje się w zabytkowym kamiennym budynku z XVII – XVIII w. Goście mogą wejść do budynku z asystą.

Hodujemy konie rasy śląskiej w tzw. starym typie (bez domieszki pełnej krwi angielskiej). Dla zainteresowanych istnieje możliwość udziału w codziennych zajęciach związanych z opieką nad końmi, po indywidualnych uzgodnieniach i z asystą. Aktualnie mamy w gospodarstwie 5 koni rasy śląskiej – 4 klacze oraz wałacha.

Nie prowadzimy tzw. szkółki jeździeckiej, natomiast prowadzimy pensjonat dla koni – ich właścicielom oferujemy atrakcyjne zniżki w agroturystyce.

Nasze gospodarstwo – m.in. z powodu położenia na skraju oraz braku kotów – jest też domem dla bardzo dużej ilości ptaków – gniazda budują tu m.in. jaskółki (głównie w stajni), sikorki, kowaliki, trznadle, mazurki, rudziki, strzyżyki, szczygły, kopciuszki, dzięcioły, pliszki, a także poważne drapieżniki – myszołowy oraz puszczyki.

Sezonowo przylatują też do nas dzwońce, czyże, grubodzioby i gile. Ostatniej zimy nasze karmniki odwiedziło stado czeczotek.

Miłośnicy ciekawej flory znajdą u nas dziesiątki różnych roślin – kwiatów, krzewów i drzew. Posadziliśmy m.in. krzewy przyciągające motyle oraz pszczoły i trzmiele.

Tym, co przyciąga od razu wzrok w naszym gospodarstwie, jest ogromny kasztanowiec (150 –200 lat, obwód pnia 4 m). W maju jego obsypana kwiatami korona cieszy oczy oraz…uszy muzyką setek pszczół i trzmieli.

Na terenie dawnego kamieniołomu znajduje się stanowisko bardzo rzadkiego gatunku paproci, a w gospodarstwie rośnie kilkanaście krzewów „wawrzynka wilcze łyko” – objętego ochroną.

Na naszych łąkach spotkać można polskiego storczyka: kukułkę plamistą. Roślina ta jest umieszczona wśród gatunków narażonych na wyginięcie na Czerwonej Liście roślin i grzybów Polski.

W dawnych wiekach obyczaj nakazywał posadzić koło domu lipę gdy w rodzinie przychodziła na świat dziewczynka, a kasztanowiec – gdy chłopiec.

Pozostałości podwórka urządzonego zgodnie z tym obyczajem można oglądać na sąsiedniej działce, na której obecnie pasą się nasze konie – niestety tamten dom nie zachował się i tylko lipa oraz kasztanowiec, oba drzewa imponujących rozmiarów, dają pojęcie jak to miejsce mogło wyglądać 200 lat temu…